De laatste tijd draaien mijn gedachten voornamelijk rond 'wat motiveert mensen om actie te ondernemen?'.

Zowel op een website of in een webapplicatie (project Dopamine, later meer hierover), als in een werksituatie. Ik wil het hier vooral hebben over motivatie in werk.

Ik ben er van overtuigd dat de huidige generaties van twintigers en tieners radicaal anders denken en gemotiveerd worden dan de vorige generaties.

We kennen allemaal de piramide van Maslow, die spreekt over onze fundamentele behoeften. Naar mijn gevoel is het tijd voor een andere piramide.

Kinderen nemen de waarden over die hun ouders introduceerden, en integreren die naadloos in hun eigen leven.

De na-oorlogse generaties waren vooral bezig met 'hebben'. Komende uit een periode van ontbering en vernietiging, moesten ze alles opnieuw opbouwen en verzamelen. In de jaren 50-60-70 draaide het dan ook allemaal rond 'hebben': dezelfde of een grotere auto hebben dan de buren, een mooi huis hebben, hard werken om geld te verzamelen.

De ouders uit die periode gaven die waarde mee aan hun kroost - en die nieuwe generatie nam dat over the top mee tijdens de jaren 80 (Greed is good!).

Eind jaren 60, en tijdens de seventies, kwam er een volgende beweging op. De kinderen waren in relatieve rijkdom opgegroeid, en de nadruk begon te verschuiven van 'hebben' naar 'beleven'. (Denk: hippies, studentenrevoltes etc.) Het zijn de generaties wiens droom het was naar Nepal te reizen…
Die waarden kwamen in full force tot uiting tijdens de jaren negentig: het ging over 'genieten', over 'cocooning', over 'beleving'. De 'experience economy' werd geboren.

Ondertussen zitten we aan een nieuwe golf.

We weten nu dat 'hebben' een voorbijgaande voldoening geeft; en ervaringen nemen we wel mee maar die blijven eenmalig.

Tegenwoordig worden we gedreven door 'skills', door iets kunnen.

Het populairste genre filmpjes op YouTube: de 'how-to' filmpjes.

Twintigers van nu worden niet (enkel) gedreven door 'hebben' of 'beleven', wel door 'kunnen'. Ze willen zichzelf verbeteren, nieuwe kennis en kunde opdoen, constant bijleren.

Ik geef meestal het voorbeeld van de marketing-incentive of de wedstrijdprijs:
* vroeger gaf je een auto weg als hoofdprijs ('hebben')
* daarna gaf je als prijs een weekend rondrijden met een Lamborghini ('ervaren')
* nu geef je als prijs een cursus Formule 1-rijden ('kunnen')

We zijn nu de grondslagen aan het leggen voor de volgende golf: het sociale luik ('delen').

We zijn aan het leren om constant met iedereen in verbinding te staan (door de gsm's, door de sociale netwerken op internet). Sociale status en sociale verantwoordelijkheid zal alleen maar belangrijker worden.

Als ik het doortrek naar de wedstrijdprijs:
* een cursus Formule 1-rijden, én ervoor zorgen dat al mijn vrienden dit weten
of
* een Toyota Prius als prijs geven, zodat ik milieubewust (sociaal verantwoordelijk) kan rondrijden.

Je moet volgens mij deze nieuwe piramide in gedachten houden als werkgever van de nieuwe generaties.

Als je bv. als werkgever de verschillende lagen van die piramide op een goede manier met elkaar kan combineren, zal je in de toekomstige 'war for talent' de juiste talenten kunnen aantrekken.
Te veel werkgevers (die zelf uit die eerste generatie van 'hebben' komen, of wiens bedrijf een cultuur heeft die uit die periode stamt) focussen zich enkel op de onderste laag. Een hoog loon, uitgebreide incentives, een dure wagen…
Uiteraard werken die dingen nog. Maar wie enkel dit aanbiedt, zal zeer zwaar zijn portefeuille moeten bovenhalen om competitief te blijven.

Biedt als werkgever een marktconform loon aan ('hebben'), in een bedrijfsomgeving die aangenaam is en het evenwicht tussen privé en werk respecteert ('ervaren'), met de nodige uitdagingen en kennis-groeimogelijkheden voor werknemers ('kunnen').

Als je daarbovenop nog een sociale component kan inbouwen, ben je goed bezig. Je moet een 'groter project' in je bedrijf inbouwen, iets dat verder gaat dan 'winst maken'. Noem het een Big Hairy Audacious Goal, noem het een missie, noem het bouwen aan een 'lovemark' … maakt niet uit. (Bij ons gaan we voor 'het web beter maken'.)

Ikzelf (een bijna-veertiger) heb als persoonlijke motto 'Ik wil elke dag minstens één nieuw ding leren of doen' - en misschien wordt mijn visie daardoor wel beïnvloed.

Maar ik zie deze patronen opduiken in veel van de twintigers waarmee ik in aanraking kom, en ben er van overtuigd dat het een blijvend patroon is.

Wat denken jullie?

tags:  visie, mening, twintigers, piramide