503 keer gelezen in gemiddeld 3:05

Ongeschreven regels

Geschreven op zondag 11 juli 2010 in de categorie archief

De laatste tijd denk ik vaak na over bedrijfscultuur, en de impact van kantoorruimte daarop. (Zal waarschijnlijk wel te maken hebben met ons nieuwe kantoor…) Ik ben er van overtuigd dat samen werken - fysiek samen werken, in dezelfde ruimte, een duidelijke invloed heeft op de kwaliteit van het werk.

In die zin ben ik niet overtuigd van de huidige hype rond thuiswerken en gedistribueerde teams. Voor mij is het opbouwen van een duidelijke bedrijfscultuur zeer belangrijk; en dat gebeurt volgens mij enkel als je ook fysiek samen werkt.

Door tijd samen door te brengen, ontstaan er kleine gewoontes, rituelen, afspraken - meestal onbewust en impliciet. Deze kleine quirks zijn o zo belangrijk. Ze beïnvloeden hoe zaken tot stand komen.

Een paar voorbeelden uit de Netlash praktijk.

We gebruiken geen "onder-de-mat-veeg-woorden" als gewoon. Het zijn woorden die in een opgebouwde redenering vaak een gedachtensprong betekenen - waarbij iets gemakshalve over het hoofd gezien wordt.Als iemand 'gewoon' gebruikt, dan is het meestal om iets te minimaliseren of 'onder de mat te vegen'. Genre: "dat is gewoon een kopietje opzetten". Meestal is het dan juist niét dat.Het staat nergens in een arbeidsreglement; het is een gewoonte die door de tijd aangekweekt werd. Van zodra een medewerker zo'n woord gebruikt, dan reageren we daar op, en laten we dat niet passeren.

Nog zo'n regel: de twintig minuten regel. Als je iets niet weet, dan zoek je daar zelf twintig minuten op. Niet meer, maar ook niet minder.Dit zorgt er voor dat je de collega's niet voor het minste lastig valt, en toch minstens je best doet om zelf een oplossing te zoeken. Maar tegelijkertijd weten we dat, als we het na twintig minuten niet vinden, we het ook na een uur niet zullen vinden. Na twintig minuten vraag je het dan inderdaad aan je collega's.Vreemd genoeg is het dan meestal zo dat, terwijl je het probleem aan je collega uitlegt, het antwoord al in je begint te dagen.

Dat brengt me naar een andere ongeschreven regel: de rubberen eendjes. Elke programmeur heeft een rubberen eendje gekregen. Als hij dan met een probleem zit, dan moet hij dat eerst uitleggen aan het rubberen eendje.Door te proberen het probleem onder woorden te brengen, wordt vaak de oplossing al duidelijk.

En zo ontstaan er, door jaren samen te werken, tientallen kleine ongeschreven regeltjes die het werk beter en aangenamer maken. Die ongeschreven regeltjes zijn wat 'bedrijfscultuur' uitmaakt. Ze zijn onontbeerlijk.

Hebben jullie zo'n ongeschreven regeltjes? Welke zijn die?

tags:  , ,

Reacties

  • patricia

    patricia13 jaar geleden

    Wij hebben wel thuiswerken enzo. Eigenlijk hebben we geen vaste stek maar mensen zijn wel gewoontedieren, toch zijn er een aantal die bewust telkens anders gaan zitten. Het is moeilijk om op een ongeschreven regel te komen, maar die van het eendje vind ik wel een mooie. Wij hebben een tijdje stickertjes met complimentjes gehad die je aan een collega kon geven.

  • Bramus!

    Bramus!13 jaar geleden

    De belangrijkste vergeet je nog: de eerste die toekomt legt de koffiezet aan (en bijgevolg: de laatste die weg gaat legt alles af) ;-)

  • Davy

    Davy13 jaar geleden

    je hebt gelijk, deed me nog verder nadenken en kwam tot deze blogpost. Thanks! http://my.opera.com/Davydr/blog/2010/07/12/nieuwe-werken

  • Jan Seurinck

    Jan Seurinck13 jaar geleden

    Bij het VIOE hebben we, net zoals bij veel diensten van de Vlaamse overheid, niet echt plek op overschot. Mensen die er een dag of meer niet zijn hebben "te huur" of "vrij" bordjes op hun plekken liggen, dat helpt de mensen zonder vaste stek.

    Overigens zou ik er de voorkeur aan geven als niemand vaste plekken zou hebben maar dat is praktisch niet altijd haalbaar.

  • Ron Smelt

    Ron Smelt13 jaar geleden

    Vaak is het zo dat de thuiswerker een probleem ervaart, namelijk dat hij zich niet verbonden voelt met de organisatie.

    Om een duidelijke visie als organisatie te hebben en dit ook over te brengen op de stakeholders, kan het gratis kernwaarden spel gespeeld worden: http://www.dekernwaarden.nl

  • Tablet

    Tablet13 jaar geleden

    Ik ervaar ook dat het samen op kantoor werken je het idee geeft dat je er samen aan werkt, zoals is veel situaties is het ook hier, hoe groter de afstand hoe minder verantwoordelijkheidsgevoel. Daarnaast werkt het voor mijn eigen productiviteit en gemoedsrust erg goed om thuis en werk goed te scheiden. Anders raak ik nooit uitgewerkt

  • fredonis

    fredonis13 jaar geleden

    Ik ben wel benieuwd naar dat onder-de-mat-woordenboek. Taalcorrectheid kan de dingen echt vooruit helpen. Mijn vrouw wees me op het vaak verkeerd gebruik van het hulpwerkwoord 'gaan'. Het verschil tussen 'ik ga gaan betogen' of 'ik ga betogen' is groot.

  • Anonymous

    Anonymous13 jaar geleden

    talking to a fucking rubber duck. get a life!

  • Koen Delvaux

    Koen Delvaux12 jaar geleden

    We hebben het er al eens over gehad. Interessante visie, maar de vraag is hoe dit schaalt. De ongeschreven regels kunnen niet groeien naar een team van 500 mensen. Je gaat dan met meerdere subteams werken, met elk hun eigen cultuur. En dan heb je weer iets nodig wat de verschillende teams tot 1 bedrijf maakt.

    Zelf heb ik nog geen andere oplossing dan dat die ongeschreven regels op een zeker moment weer geschreven regels worden. En voor je het weet werk je in een bank :) (qua cultuur)

    Ik denk dat thuiswerken net voor zo'n grote -en door geschreven regels gestuurde- organisaties wel nuttig kan zijn. Om de strakke verbondenheid weer wat losser te krijgen. Weer wat minder kuddegeest en wat meer individualiteit.

    Maar voor een startup of KMO geef ik je volledig gelijk: samen tijd doorbrengen is de beste manier om het geheel meer waard te maken dan de som van de delen.

  • Lien

    Lien12 jaar geleden

    Ik ben fan van die 20-minutenregel! Als jongste van het team word ik op dit moment veel gestoord voor stomme kleine technische problemen waar mijn collega's geen weg mee weten. En ik help ze met veel plezier, maar het brengt mij wel elke keer uit mijn concentratie.

    Bij ons is er een beetje een ongeschreven regel dat iedereen online moet zitten op sametime (zeg maar een msn voor opt werk) en dat je zo kan zien wie er binnen zit. Ik weiger dit ;) Om de simpele reden dat ik dan ook weer veel te veel uit mijn concentratie wordt gehaald omdat iemand plots met vraag komt die mijlenver van mijn werk op dat moment staat. Geef mij maar de goeie ouwe mailbox, waar ik mailtjes kan overhevelen naar to do's met een reminder aan op een bepaald uur.

    Nog zo'n ongeschreven regel: je zegt tegen iedereen goeiedag, ook al is het een buitenlandse collega (wij hebben 1200 medewerkers in de benelux en 120.000 wereldwijd dus je ziet regelmatig eens onbekende gezichten).

    Ook doet iedereen de moeite om toch samen in de kantine te gaan eten en niet achter hun bureau of buiten. Dit omdat men zo nog eens andere collega's ziet.

    Maar eigenlijk zou ik veel liever een paar regels invoeren. Zoals: interne meetings enkel op vaste dagen en vaste momenten. Er gaan weken voorbij dat we van interne meeting naar interne meeting crossen (over de landsgrenzen heen) en dat we niet bezig zijn met de essentie: de klant. Zo zou ik ook veel liever mijn gsm kunnen muten voor bepaalde periodes (bvb een namiddag) om zo geconcentreerd te kunnen werken.

    Dus het is wel duidelijk: ik heb een concentratieprobleem ;) Ik heb alles gezien en gehoord, dikwijls onbewust. En daarom ben ik GEEN voorstander van samenwerken in een open ruimte. Ik ben dan simpelweg niet productief. Mijn beste dat is die ene dag dat ik van thuis uit werk...

  • Lien

    Lien12 jaar geleden

    Aie aie dt-fouten. Tis dan ook zondagmorgen ;)