1725 keer gelezen in gemiddeld 4:24

Risico, Respect en Rock-'n-roll

Geschreven op zondag 9 juni 2013 in de categorie ondernemen

Ondernemers hoeven helemaal geen respect te krijgen.

Ondernemerschap zal ons van de crisis redden, zegt men. Omwille van dat adagio zijn verschillende organisaties, van overheid tot Unizo's en Voka's, de voorbije jaren druk bezig om goesting voor ondernemerschap te kweken.

Maar de slinger is een beetje te veel in de andere richting doorgeslagen. Ondernemerschap is het nieuwe rock-'n-roll. We zien de Mark Zuckerbergs en de Marc Couckes, en kijken naar hen op als vroeger naar de Tom Jones'en en Tom Barmans. We zien het glamoureuze resultaat en willen dat, maar vergeten de prozaïsche weg er naar toe en de 10.000 uren hard werk die nodig zijn om dat te bereiken.

Velen willen een boek geschreven hebben, slechts enkelen willen een boek schrijven.

Het begin van het traject is misschien glamoureus, het einde van het traject kan dat ook zijn - als je slaagt. Alles daartussen is hard, saai werk.

Het cynische is dat al die organisaties die start-ups aanmoedigen en ondersteunen, hen ook keihard laten vallen eens het minder glamoureus en saaier wordt. Onze overheid geeft subsidies voor starters, maakt het administratieve traject om op te starten eenvoudiger (cfr. de starters-bvba), en draait zelfs een uitgebreide schare aan televisieprogramma's over het beginnen van een bedrijf. Maar in de moeilijkste fase, tussen het vinden van product-market-fit en het duurzaam schaalbaar zijn, is er geen advies, geen subsidie, geen aandacht.

De overheid moedigt starters aan, maar weigert daarna diensten en producten van die starters aan te kopen. Of maakt het bijna onmogelijk. Je moet 10 referenties voorleggen van gelijkaardige projecten. Of je moet betalingsvoorwaarden accepteren die voor een jong bedrijf ondraagbaar zijn. De overheid is an absentee landlord.

Ondernemers zoeken helemaal geen respect.

Ze beseffen maar al te goed dat ze deel uitmaken van een ecosysteem waarbij elke component noodzakelijk is: overheid, medewerkers, klanten, politici... 
Het is helemaal niet nodig om respect te hebben voor ondernemers omdat ze keihard werken, verantwoordelijkheid opnemen, moeilijke problemen oplossen of inspirerend en visionair zijn.
Ik ken heel wat mensen die géén ondernemer zijn, en even hard werken. Evenveel verantwoordelijkheid nemen. Evenzeer geniaal zijn in het innoveren. Even hard elke dag inspireren.

Wat ondernemers fundamenteel verschillend maakt, en waar we ze voor nodig hebben, is het nemen van risico. Zonder enige zekerheid of zicht op succes, van alles op het spel zetten.

Ze nemen risico met hun eigen spaarcenten, door die in te zetten in een alles-of-niets roulette bij het oprichten van een onderneming. Of, voor echte starters, ze zetten hun tijd in - tijd waarin ze anders een eigen spaarpotje hadden kunnen opbouwen door in loondienst te gaan werken.
Ze nemen risico met hun eigen lichaam en gezondheid, door de dagelijkse ratrace en druk. En dat zonder uitgebreid vangnet van sociale zekerheid. Ik mag er niet aan denken wat er zou gebeuren met mij en mijn gezin als ik een echt zwaar gezondheidsprobleem zou hebben, dat me voor maanden buiten strijd zou houden.
Ze nemen risico met de rest van hun spaarcenten en hun gezinswoning. Want banken vragen van ondernemers ook een persoonlijk engagement en borgstelling - als het slecht gaat met het bedrijf lopen de meeste ondernemers het risico dat hun  gezinswoning verkocht wordt...
Ze nemen risico met hun persoonlijke reputatie en mentale gezondheid. Als je in loondienst ontslagen wordt, dan ga je gewoon naar de volgende job (hoe makkelijk of moeilijk die zoektocht ook is). Wie als ondernemer faalt, kan bijna onmogelijk een nieuwe onderneming starten - en zelfs het zoeken naar een job in loondienst wordt moeilijk.
Ze nemen risico met hun pensioen. Geen ambtenarenpensioen, geen werkgeverspensioenfonds - het enige vooruitzicht op een acceptabele levensstandaard bij hun pensioen is als ze hun bedrijf op een goede manier kunnen verkopen.
Ze nemen risico met hun relatie en hun gezin. Want de bovenstaande risico's bij mislukken, leggen zo'n druk op de ondernemer om te slagen, dat die vaak 100% geconsumeerd wordt door zijn bedrijf. Het vraagt een sterke relatie en een sterke partner om dat aan te kunnen.

Als je ondernemerschap wil stimuleren en aanmoedigen, dan moet je werken op dat risico. Werken aan de administratieve jungle is leuk, maar daar geraken we wel door. We zien dat meer als een uitdaging dan een hinderpaal. Er is genoeg goesting, die hoef je bij ons niet te kweken. En zeker niet met lauwe televisieprogramma's.

Geef ondernemers meer redenen om die risico's aan te gaan; probeer waar mogelijk dat risico te verminderen;  creëer een vangnet als dat genomen risico mislukt.

Verplicht banken om nooit meer een persoonlijke waarborg te vragen aan ondernemers. Zorg voor een goede pensioenondersteuning voor zelfstandigen; of wees niet te gulzig met meerwaardebelasting bij verkoop van een bedrijf. Creëer een systeem waarbij investeringen in starters aangemoedigd worden, zodat er kapitaal vrijkomt - zoals de tax shelter in de filmindustrie.

Maar vooral: creëer respect. Respect voor het nemen van dat risico. Dat houdt in dat je ook accepteert, aanmoedigt en ondersteunt bij de gevolgen van dat risico.
Soms zal het mislukken. Zorg dan dat je als overheid en maatschappij dit accepteert, en die ondernemers een duwtje geeft om verder te gaan. Weet dat het gevoel van falen bij die ondernemer dan al zwaar genoeg weegt, zonder dat je daar nog eens dieper in geduwd wordt door je omgeving.
En soms zal het lukken. Gun dat succes dan, wees er niet jaloers op maar toon respect. Dat start met accepteren dat de verdienste van het nemen van risico financiëel succes is - spring zuinig om met dingen als meerwaardebelasting, rijkentaks etc.

Ondernemerschap is slechts zelden rock-'n-roll. Respecteer die zeldzame momenten dat het dat wel is.

tags:  ,

Reacties

  • John Poelman

    John Poelman10 jaar geleden

    Bart, als toekomstig ondernemer kan ik je standpunt alleen maar aanmoedigen. Mensen vergeten al het harde werk dat een zelfstandige verricht maar zien alleen maar de wealth bij de grote bedrijven. Kleine zelfstandigen zijn nodig en moeten beter opgevangen worden bij tegenslagen tijdens het gehele proces. Veel geld verdienen kost nog veel meer werk maar de staat wil dit niet zien. Ze zien ondernemers precies maar als een melkkoe. Ik kan geloven dat dit in combinatie met het manke sociale opvangnet ervoor zorgt dat vele mensen de stap naar ondernemerschap niet durven zetten. Jammer dat hierdoor enorm veel talent verloren gaat...

  • Bruno Lowagie

    Bruno Lowagie10 jaar geleden

    Jaloers dat ik dit niet zelf geschreven heb. Met andere woorden: ik ben het 100% met je eens.

  • Steven Noels

    Steven Noels10 jaar geleden

    Bravo Bart. Mooi geschreven, vooral het stukje rond steunmaatregelen voor starters en de droeve wereld van (bv.) overheidsaanbestedingen achteraf. Of 320 Vlaamse bedrijven in Silicon Valley that "go for it" - aapjes kijken in de zoo georganiseerd door het rijkste reisbureau van het land.

  • Filip Borloo

    Filip Borloo10 jaar geleden

    Eens gefaald lijk je wel afgeschreven in ons land. Probeer trouwens maar eens overheids geld te krijgen voor een tweede start-up ...

    Zoals zo vaak, goed verwoordt wat vele Belgisce ondernemers ervaren, Bart. Bedankt!

  • Jimmy Van de Putte

    Jimmy Van de Putte10 jaar geleden

    Sterk stuk. En geeft weer wat velen weten, maar niet wat wordt gebruikt in de Wetstraat.

    Ondernemers zijn slechts een middel om de 'economie' te doen draaien, win je, leuk, verlies je, heeft 'de economie' toch mooi jouw euro's kunnen afsnoepen, hetzij door je spaargeld op te slokken, hetzij door je op te zadelen met een jarenlange afbetaling. Niet dat ik pleit voor een wildgroei aan starters die maar kunnen doen wat ze willen, maar 'het systeem' is inderdaad een meedogenloze tiran. Vrije markt is een gegeven als een ander, maar ik pleit voor een samenleving waar samen en leven primeert... En niet eigendom, ongelimiteerd accumuleren van goederen en fondsen ten nadele van de rest van de bevolking. De hamvraag is dus, wie (en hoe) wil zijn 'te veel' inruilen voor een meer dan genoeg en duurzame samenleving voor iedereen. Als ik zie dat een 'bediende' zijn 'te veel' niet wil verminderen voor het ietsje meer van een 'arbeider' weet ik... Er is nog een lange weg te gaan...

  • Franklin Piens

    Franklin Piens10 jaar geleden

    Bedankt Bart en reacties. Respect geven om het te krijgen is blijkbaar inderdaad iets uit lang vervlogen tijden, van voor elk ontslag (of buis in 't school) werd aangevochten. Wat verwacht je ook als onze Leiders in Brussel het goede voorbeeld geven door elkaar's leven zo zuur mogelijk te maken met spionage, smaad, laster en andere zoetigheden.

  • Marnik D'Hoore

    Marnik D'Hoore10 jaar geleden

    Ik heb een dubbel gevoel bij dit artikel. Op zich sla je nagels met koppen, Bart.

    Ik kan je alleen maar gelijk geven (behalve de zin dat het enkel *hard* werk is en* saai* is).

    Anderzijds geloof ik erin dat elk individu op deze aardkloot zijn eigen keuzes heeft. Een zaak starten en alle pro's en contra's erbij nemen is een keuze. Ambtenaar worden of in loondienst gaan is ook een keuze. Ook het land en zijn wetgevingen waar je dit doet.

    En alhoewel ik ook sterk wil pleiten voor een beter ondernemersklimaat, als ondernemer moeten we het allerbeste maken van de keuzes die we zelf genomen hebben. En proberen een weg te creëren die het beste past met onze visies en waarden. En fun, we moeten het zelf plezierig houden onderweg. Voor onszelf en onze naasten.

    En verder, ... hoop ik dat jouw artikel gelezen wordt door de juiste mensen. Dat het mag bijdragen tot wat vele ondernemers de laatste tijd aan het roepen zijn en dat de juiste politieke mensen er vroeg of laat iets mee doen. Uiteraard, dat hoop ik ook.

  • freek

    freek10 jaar geleden

    Niet te vergeten de immense verantwoordelijkheid. Vanaf de werknemer thuis vertrekt tot hij terug thuiskomt. Zelfs kindercreches hebben die verantwoordelijkheid niet met hun peuters. Sinds wanneer is 'werk' een scheldwoord?

  • Koen batsleer

    Koen batsleer10 jaar geleden

    Schitterend artikel. Enkel een bedenking vanuit mijn expertise : als bankiers geen borgstelling meer mogen vragen aan startende ondernemers, gaat hun bereidheid om te financieren met 50 % dalen, en dit lijkt me niet wenselijk.

    Want, als een ondernemer borg heeft getekend, zal hij er voor zorgen dat bij een faling de bankier als eerste wordt aangezuiverd, als hij dit niet heeft gedaan, komt de bankier op de laatste plaats. Op zich verhoogd dit dus het risico bij faling voor een bankier enorm. Ik ben dus voowrstander dat een startende onderneming gedeeltelijk borg staat voor zijn bankfinanciering.

  • Frank Bekkers

    Frank Bekkers10 jaar geleden

    Bart, heel goed artikel. Respect.

  • Dirk Callaerts

    Dirk Callaerts10 jaar geleden

    Hey Bart, wat heb je SUPER beschreven wat ik al allemaal heb moeten meemaken en doorstaan, van rock & roll momenten in Hollywood, over kleinzielige rotinvesteerders en vooral gebrek aan respect en begrip! Je beschrijft het hele gamma alsof je dit zelf hebt doorgemaakt! Het is zo écht!!! Thanks!

  • Kristof Houwen

    Kristof Houwen10 jaar geleden

    Bart, prachtig artikel. Volledig mee akkoord dat respect krijgen voor het nemen van risico, hetgeen is wat zo moeilijk uit te leggen valt aan niet ondernemers.

    We, startende ondernemers, zijn ons er goed van bewust dat het onze eigenste keuze is, maar enig begrip bij banken en andere grote instellingen is meer dan welkom als het gaat om beperken van risico.

  • Geoffroy Speybrouck

    Geoffroy Speybrouck10 jaar geleden

    Heel terecht post Bart. Een ondernemer vraagt inderdaad geen medelijden, maar wil wel gerespecteerd worden en niet per definitie als fraudeur en geldwolf aanzien worden. Uw belangrijste punt vind ik echter dat de doorgroeier schromeloos aan zijn lot overgelaten wordt. Eens de start-up fase voorbij, als het echt begint, leveren we duidelijk geen quota's meer op en kan er met de ondernemer niet meer politiek gescoord worden. Nochtans zijn dit de ondernemers die bewijzen dat ze uit het juiste hout gesneden zijn aangezien ze al enkele jaren overleven. Velen zitten echter op hun tandvlees en dat kleine duwtje in die periode zou wonderen kunnen doen. Bedankt in ieder geval om op deze manier de pijnpunten nog eens bloot te leggen.

  • Fredo De Smet

    Fredo De Smet10 jaar geleden

    Wat was de aanleiding van deze blogpost Bart?

  • Karen Depoorter

    Karen Depoorter10 jaar geleden

    Vooral dat stuk over doorgroeien, maar ook al de rest! Bedankt!

  • cedric deweeck

    cedric deweeck10 jaar geleden

    Hallo Bart

    Ik werk voor zo'n startersorganisatie die ondernemerschap wilt promoten. Ik voel mij, en vooral de organisatie toch wat aangesproken. Wij hebben ervoor gekozen om als organisatie ons te focussen op die maanden voor je je product market fit bereikt. 3 maanden om je MVP te bouwen, eerste klanten aan te spreken, features testen en bouwen. Vooral veel leren, en met je (potentiële) klanten praten. Het accelerator-model dus. Iets dat in de US is ontstaan, en nu ook in Europa een opmars kent. Techstars heeft zelf nu een accelerator opgezet in Europa.

    Na ons eerste programma, zagen we echter, dat zodra de accelerator was afgerond (3 maanden), dat de verdere groei van zo'n tech startup moeilijk is in België. Zeker als je ervoor kiest om hier te blijven, en niet richting San Francisco trekt (of eender waar in de startup wereld)

    Ik vond het opvallend dat veel mensen van andere Belgische startersorganisaties deze blogpost deelden. Want uit je artikel trek je onze organisaties wat in twijfel.

    Wij gaan er alles aan doen om start ups, die meedoen aan ons programma, verder te ondersteunen na die 3 maanden. Zo proberen we ook partnerships op te zetten met andere organisaties om een betere opvolging te voorzien.

    Bart, ik zie ook dat jij lid bent van www.startups.be. Dit lijkt mij de unieke kans om dit probleem aan te kaarten en er aan te werken.

    Mijn laatste punt, beleidsmakers, en andere geïnteresseerden zouden dit boek eens moeten lezen:

    http://www.amazon.com/Startup-Communities-Building-Entrepreneurial-Ecosystem/dp/1118441540

  • Ronald Hermans

    Ronald Hermans10 jaar geleden

    Vinger op de juiste wonde en toch positief blijven, dikke proficiat ! Ook de problematiek van de tussenfase (na de start en voor het glorieuze (...) succes) is correct geschetst. Kleine toevoeging is toch overheid en een kandidaat starter: ik herinner me nog levendig de dame van FOD Economie op de stand op Ondernemersdag in Gent, die me de levieten leesde en met opgestoken vinger duidelijk maakte dat ik niet moest denken een bedrijfje te starten om de belastingen te ontduiken ... Ik heb hun brochuurtje braaf laten liggen en onderdanig gemeld dat ik het toch maar niet zou doen, zo'n onderneming starten. Ik ging dus niet de criminaliteit in, nooit hoor ! Het heeft me 3 jaar gekost om erover heen te geraken en nu toch een bvba-tje te hebben. Ik durf wel naar geen Ondernemersdagen meer gaan ... :-)

  • greet dom

    greet dom10 jaar geleden

    Dag Bart,

    Dank je voor je bijdrage. Ik kan je visie en de reacties wel begrijpen omdat ik ze wel eens vaker hoor, maar toch wil ik er graag iets aan toevoegen van een andere strekking.

    Ik ervaar mijn ondernemerschap als een vrije keuze en als een uitgelezen kans om mijn plannen en dromen waar te maken. Ik voel me geen slachtoffer van de overheid, ik verwacht ook niet van hen dat ze me opvangen als het slecht gaat. Met deze verwachting had ik beter in mijn vorige ('vaste') job blijven zitten. Ik ervaar ook geen gebrek aan respect. Als je jezelf respecteert, trek je automatisch klanten of situaties aan die iets bijdragen voor jouw groei en succes.

    Dus mijn advies zou zijn: focus houden op de kansen, op de mensen die je ondersteunen, op de kansen die elke dag voorbijkomen.

    In ieder geval veel succes verder!

  • Stephan Doukhopelnikoff

    Stephan Doukhopelnikoff10 jaar geleden

    Knap artikel. Ingevolgde vele faillissementen onder mijn cliënteel is het moeilijk zelf het hoofd boven water te houden. Het risico-aspect wordt ook vooral in de juridische wereld niet geapprecieerd en zeker niet door de overheid eens men mislukt. Daar denkt men in de zin van aansprakelijkheid. De ondernemer die mislukt, boeten zal hij, als hij nog solvabel is. Sommige curatoren doen niets wanneer een faillissement een lege doos is maar wanneer er actief is worden aansprakelijkheidsvorderingen ingesteld...

  • Sven

    Sven10 jaar geleden

    Buiten onze lieve overheid die ik nooit zie, viel mij de laatste tijd wel iets anders op. De praat uit directe omgeving, zeg maar aan den toog of op dergelijke sociale events, van de laatste maanden waar ik als werkgever het vuil van de straat genoemd word wegens ... ik weet niet wat ; werk creëren ? ... dat deed al wat meer pijn om eerlijk te zijn. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat ik als kmo kerel op twee fronten nogal ongewenst begin te zijn. Als dat een gevolg is van het geloof dat de overheid als werkgever en überorgaan de sociale max is en al de rest per definitie onsociaal en enkel profit(eurs)based , dan wordt het moeilijk.

    En aan de andere kant doen we gewoon voort, omdat dat ook plezant is, nah. Het rebelse zat er altijd wat al in... anders begin je er niet aan. En omdat er altijd genoeg mensen rondomrond blijven die er wel in geloven en willen 'meeknokken' zoals dat heet.

  • Jolien Coenraets

    Jolien Coenraets10 jaar geleden

    Erg goed artikel. Als starter word ik gelukkig nog ondersteund door de vele initiatieven die er nu voor mijn bedrijf zijn, maar ik zie het zwarte gat al lonken. Wat als al deze initiatieven wegvallen omdat we ouder dan een jaar worden? Soms lijkt het alsof ze je in het water gooien om te zien of je jezelf kan leren zwemmen. Spijtig voor degenen die het niet kunnen.

    Als jonge starter (24) heb ik niet veel ervaring en mijn buikgevoel is nog niet voldoende ontwikkeld. Extra risico dus. Langs de andere kant kan ik een vaste job en dito inkomen goed gebruiken nu we volgend jaren trouwen, eigenlijk ook een (onbetaalbaar) huisje willen om dan aan kindjes te beginnen. Maar moeder worden als zelfstandige is ook weer geen simpel verhaal.

    Er ontbreekt in ieder geval wat in die middenfase en je legt de vinger duidelijk op de pijnlijke plek. Toch ben ik blij dat ik onderneem en mijn eigen toekomst in handen neem. Ik zal mezelf nooit hoeven te verwijten dat ik mijn dromen niet heb kunnen nastreven en dat mijn job niet uitdagend genoeg was :-). Ik heb in mijn hele leven nog niet zoveel bijgeleerd als het laatste jaar.

    Ik ben een trotste jonge vrouwelijke ondernemer!

  • Anik

    Anik10 jaar geleden

    Als starter zag ik het afgelopen jaar "mijn peren". Ik denk tevens dat ik diegene ben waar ze in allerlei starters-handleidingen, blogs, 10-tips voor... over schrijven; verhalen blijken niet verzonnen.

    Net als Greet Dom (zie reacties) ervaar ik geen gemis van de overheid. Wel probeer ik via verschillende instanties binnen mijn sector (kunst) beleidsmakers te kneden. Zo werkte ik mee aan een studie van het Kunstenloket om aankoop/huren van kunst binnen bedrijven fiscaal gunstig te maken/houden. Via een binnenweg proberen het verschil te maken, het hoort ook bij ondernemerschap. Iemand gaf me ooit een goede les. Het is een zin die bestaat uit 10 woorden van 2 letters:

    if it is to be, it is up to me

    Ik werk er dagelijks aan.

    Succes!

  • Frank Gielen

    Frank Gielen10 jaar geleden

    Knappe column. Vanuit onze rol bij iMinds kunnen we zeker veel van je standpunten bijtreden.

    Er is 1 puntje waarbij ik een kanttekening wil plaatsen:

    "De overheid moedigt starters aan, maar weigert daarna diensten en producten van die starters aan te kopen."

    Ten eerste : wat je zegt, is 100% correct maar het gaat verder dan de overheid. Bij iMinds proberen we een aantal acties te ondersteunen die daar hopelijk verandering in brengen. Wij denken daarbij aan een vorm van openbaar aanbesteden van innovatie volgens het model van SBIR zoals het o.a. in de VS & UK bestaat. Het grote verschil met innovatief aanbesteden van de Vlaamse overheid, is dat in de SBIR programma's , de overheden verplicht zijn om 2% tot 3% van hun externe budgetten toe te kennen aan innovatieve starters. Zonder deze programma's zouden heel wat succesvolle bedrijven in de VS nooit bestaan hebben.

    Het is zeer moeilijk om op Vlaams of nationaal vlak steun te krijgen voor een dergelijke aanpak omdat we we met een regelgeving zitten die daar niet mee kan omgaan maar vooral omdat de wil ontbreekt om dit te wijziging. Dit komt niet door de overheid maar omdat organisaties zoals Agoria dit niet steunen aangezien aan groot aantal van hun leden starters als een luis in de pels of als concurrent zien. Ze willen dit gewoon niet. Op Europees vlak staat men een stuk verder met de initiatieven zoals PPI. (Public Purchasing of Innovation)

    Ten tweede: het probleem ligt niet enkel bij de overheid. Het is voor onze high tech-starters net zo moeilijk - of zelfs moeilijker - om met een corporate in zee te gaan als partner of onderaannemer. Probeer maar eens als starter samen te werken met bedrijven zoals Belgacom, Alcatel, Real Dolmen …good luck. Het interessante is dat die bedrijven ook op grote overheidsopdrachten werken en het in feite niet moeilijk kan zijn om ook hen te verplichten een paar % van dit budget met innovatieve starters uit te voeren. In de VS, UK en Nederland werkt dit perfect en het is een win-win situatie voor alle spelers.

    Uiteindelijk komen we uit bij: "De maatschappij dat zijn wij !". De overheid speelt een rol maar de rest van het ecosysteem, in het bijzonder de grotere bedrijven die als hefboom kunnen dienen voor starters, spelen een nog een veel grotere rol. voor mij is dit een onderdeel van de evolutie van een puur industrieel model waar iedereen alles zelf wil doen naar een kenniseconomie die veel opener is en draait rond ecosystemen en netwerken.

  • JOhn

    JOhn10 jaar geleden

    @Sven : Het is inderdaad allemaal de fout van de werkgever heb ik mogen merken. Grappig. Links is reeds jaren de grootste partij van Antwerpen en toch zaten we tot een jaar of 3 terug met een tekort aan Nederlandse lessen en nu nog steeds aan kinderopvang. Ander punt is de loonkloof.... Een CEO die 200.000€ verdient omdat hij inde afgelopen 30 jaren een uitmuntend netwerk heeft opgebouwd, unieke kennis heeft vergaard, eindVERANTWOORDELIJKHEID draagt (en niet uit de weg gaat zoals onze politieke vriendjes) zou de helft van zijn loon moeten verdelen onder zijn 100 medewerkers/grapjassen die liever elke week 2 baaldagen opnemen en enkel klagen en zuchten dat "werk gene kado is".

    DRINGEND tijd om collectief te focussen op werk-kwaliteit. Levenskwaliteit mogen ze niet meer over klagen in België me dunkt. En als ze dan toch zo inzitten met de levenskwaliteit in China, waarom dan NIKE en Apple blijven kopen? Oftewel gaan ze maar als ambtenaar werken ;)

  • Wouter

    Wouter10 jaar geleden

    Goed artikel.