Tien jaar geleden werkte ik full-time bij een Grote Belgische Bank. Ik was op dat moment op regionaal niveau verantwoordelijk voor alles wat met e-banking te maken had. Het grootste deel van mijn tijd was ik bezig met het aansturen van de mensen in het kantorennet (de grote beweging van particulieren naar online bankieren moest nog komen).

Maar af en toe moest ik zelf ook in de bres springen om een installatie te verzorgen bij een groter bedrijf. Dit ging dan vooral over het Isabel-pakket.

Vandaag 10 jaar geleden was ik ook zo bij een bedrijf in het Eekloose. Dat was een vrij vooruitstrevend bedrijf: er was overvloedig internet aanwezig, en de zaakvoerders gebruikten dit ook met veel plezier.

Tijdens de installatie toonden ze me iets - er was van alles aan de hand in New York. We probeerden allemaal de website van CNN te bereiken, en dat lukte slechts sporadisch. De beelden die we echter wel zagen, blijven voor mij iconisch.

Een mens denkt aan de lopende wereldgeschiedenis terug in scharniermomenten. Het vorige moment was de val van de Berlijnse Muur, in 1989. Dat eindigde een decade van crisis - het is één van de weinige jaaroverzichten op het einde van dat jaar dat een algemeen positieve en hoopvolle teneur had.

Op dezelfde manier is voor mij 9/11 het einde van de plezante jaren negentig, waarin de bomen tot in de lucht groeiden. Vanaf dan ging het in de wereld weer 10 jaar bergaf - oorlogen, crisissen, politieke onmacht.

In schril contrast tot mijn eigen leven. Dat moment sloot voor mij in mijn hoofd de bank-periode af: ik besloot mijn lot in eigen handen te nemen. (Het vroeg nog een vijftal jaren werken voor ik dat kon realiseren.)
Maar ondertussen, in de laatste tien jaar: een job waarin ik mijn waarden en passie kan volgen, een paar bloeiende bedrijven, een schitterende vrouw en nog mooiere geschenken van kinderen...

Ik ben altijd een beetje tegendraads geweest, en zal dat altijd blijven.

tags:  herinnering, geschiedenis, 911