Iedereen die zegt "Twitter is niet goed omdat het mij niet interesseert te weten wanneer jij je teennagels knipt." zit zooo hard naast de kwestie.
Dat kan namelijk ook van bloggen gezegd worden. Of van menselijke gesprekken.
Iedereen die Twittert opdat anderen hem zouden volgen (uit PR-oogpunt, of enig ander aandachts-oogpunt) zal uiteindelijk opgeven.
(Net zoals bloggers die in eerste instantie bloggen om SEO-redenen of PR-redenen uiteindelijk opgeven. Net zoals SMO als doel op zich niet zal werken op de lange duur.)
De motivatie voor Twitter zit in jezelf, niet in anderen.
Ik zit op Twitter omdat ik mijn leven wil notuleren. Omdat ik mijn gedachten (de korte, en de minder diepgaande) ergens wil neerschrijven. Ik zit niet op Twitter opdat heel de wereld zou weten dat ik frietjes gegeten heb.
Ik zit niet op Twitter om op Studio Brussel te komen. Het is omgekeerd. Ik zit niet op Twitter om anderen te plezieren, om aan SEO te doen, om aan PR te doen, om aandacht te trekken. Ik zit op Twitter omdat ik het leuk vind. De rest is collateral damage.
Is Twitter op lange termijn iets voor mij? Dat ben ik nog aan het uitzoeken. Zal ik het volhouden? We zullen zien.
Voorlopig zit ik op Twitter voor mezelf. U mag me volgen - maar alleen als u geïnteresseerd bent in mijn teennagels.
i. — 17 jaar geleden
zeg ik dat het slecht is? Ik zeg dat het *saai* is, dat we beter eens over andere dingen zouden klappen en dat ik er geen boodschap aan heb om het op ieder weblog in mijn gezicht te krijgen.