Verantwoordelijkheid
Terwijl ik mijn weekendkrant lees (jawel, jawel, de nodige hyperbolisering is mij niet vreemd), zie ik door het keukenraam de sneeuwvlokken weer vallen. Alweer, zucht.
En ik lees hoe de "automobilistenvereniging VAB aandringt op een grondige analyse" over wat er allemaal fout liep, en wie de verantwoordelijkheid moet dragen.
Dat stoort me immens.
Er wordt altijd een zwarte piet gezocht. Voor alles wat er gebeurt moet er een verantwoordelijke zijn - zodat er schadevergoeding kan geëist worden, of toch minstens excuses.
Gasten, niet alles heeft een verantwoordelijke. Sommige dingen gebeuren nu eenmaal, buiten de wil van alle betrokkenen om.
Die mentaliteit om voor alles een schuldige te zoeken ('de weermannen voorspelden het foute weer', 'de werkgevers zijn de oorzaak van de ontslagen', 'de school bereidt niet genoeg voor op de arbeidsmarkt') is een paraplu-reactie.
Ze vertrekt niet vanuit de gedachte om de zaken te verbeteren; enkel vanuit de wens om iemand anders verantwoordelijk te kunnen stellen.
Te veel mensen handelen daardoor vanuit de angst om niets fout te doen, in plaats vanuit de wil om iets goed te doen.
Soms moet je wat meer energie stoppen in het zoeken van oplossingen dan van schuldigen.
tags: mening, strooizout, winterkou, verantwoordelijkheid
Inferis — 14 jaar geleden
Het is de schuld van de consumptiemaatschappij. :)
On a more serious note: ik merk hetzelfde in de bedrijfswereld. Soms lijkt het wel alsof bepaalde mensen meer tijd steken in hun paraplu-activiteiten dan in het eigenlijke werk zelf.
Dingen lopen inderdaad wel eens fout, en ik verbaas me er altijd over hoe gemakkelijk er dan met de vinger gewezen wordt dan naar oplossingen gezocht.