299 keer gelezen in gemiddeld 3:48

Waarom kinderen videogames moeten spelen

Geschreven op zondag 18 april 2010 in de categorie archief

wonderboy

Ik geef het toe, ik ben bevooroordeeld. Ik ben zelf opgegroeid met de ZX Spectrum en de Commodore 64. Mijn tijdverdrijf was Pitfall en Wonderboy.
Maar ik ben er van overtuigd dat kinderen videogames moéten spelen; dat mensen die opgegroeid zijn met videogames een fundamenteel andere visie op het leven hebben - en op dit moment al onze maatschappij aan het veranderen zijn.

Als je veel videogames speelt, leer je een aantal zaken - die een extreem groot nut hebben in de snel veranderende wereld waar we nu in leven.

Ik zie de eerste gamers al opduiken in het bedrijfsleven, en merk dat ze op een andere manier met dat bedrijfsleven omgaan.

Dit zijn een aantal eigenschappen die computergamers geleerd hebben:

Leren door uit te proberen: er is geen handleiding
Hét verschil tussen de boekengeneratie en de computergeneratie. Als ik kijk naar mijn ouders, en hoe die omgaan met computers, dan zie ik dat ze vooral denken in 'scripts'. Als ik probeer uit te leggen hoe je bijvoorbeeld een bestand in een tekstverwerker opslaat, of hoe je een attachment in een e-mail bewaart, dan staan ze klaar met pen en papier: om alle stappen één voor één op te schrijven. Maar ikzelf weet dat dit niet de goede manier is, en werk ook anders: ik kijk wat er op het scherm staat, leid daar dingen uit af, en baseer mijn volgende actie daarop - niet op een vooraf bepaald en uit het hoofd geleerd script.

Dat is gekweekt door videogames. Heb je ooit al zo'n computerspel gezien met een handleiding? Die tot het einde uitlegt hoe je het spel uitspeelt? Nee, je moet al doende leren: ontdekken wat werkt en wat niet, en daar lessen uit trekken.

En da's exact hoe onze moderne wereld werkt. De scripts uit de vorige eeuw, de eeuw van de massa, werken nu niet meer. Er is geen overkoepelende organisatie die de antwoorden heeft op vlak van politiek, religie, zakendoen, onderwijs. De jobs die binnen 10 jaar bon ton zullen zijn op de arbeidsmarkt, bestaan nu nog niet - we kunnen onze kinderen dus ook géén gescripte opleiding daarvoor geven. (Ikzelf genereer momenteel 1,5 mio euro omzet in een sector die nog niet bestond tijdens mijn schooljaren…)

Patroonherkenning: vind het meta-game
We hebben dus mensen nodig die zelf de patronen herkennen om de scripts van morgen te ontdekken.

Dat zijn de gamers. Meer nog: eens je de regels van je nieuwe omgeving doorhebt, kan je als gamer op zoek gaan naar de meta-regels: de manier om de wetmatigheden van het speel-universum op een hoger vlak te gaan verslaan.

Het is een bekend begrip in de gamewereld: min-maxing. Eens je het spel uitgespeeld hebt, begin je opnieuw met de bedoeling om zo snel en efficiënt mogelijk resultaat te halen.

Falen is niet erg: je krijgt altijd een 'extra leven'
Het is ook niet erg om in een videogame te falen; er zijn altijd 'extra levens' (1UP) te vinden en te verdienen. Je mag dus gerust gekke dingen uitproberen in een computerspelletje, niemand zal dat erg vinden en je daarvoor afstraffen. Zo'n onverwachte dingen uitproberen is dan ook dé manier om het bovenvermelde meta-game bloot te leggen.

Er is veel te doen rond innovatie en ondernemerschap, en hoe dat te weinig aangemoedigd wordt in ons land. Wel, I call bullshit. We worden nergens zoveel aangemoedigd en ondersteund om te ondernemen als in België - soms denk ik dat er gewoon te veel instellingen zijn die startende ondernemers helpen.De échte rem op ondernemerschap zit in onze gemeenschappelijke hoofden: een ondernemer krijgt hier maar 'één leven'. One strike you're out. Het is niet toegelaten om te falen - eens je failliet bent in het bedrijfs- of politieke leven, is het game over. Dat is de belangrijkste drempel die we hier moeten overwinnen: de angst om te falen.

En dat is precies wat je leert in videogames: het is ok om in de fout te gaan.

Er is altijd een oplossing
In een computerspel is er altijd een uitweg. Je ziet het niet altijd onmiddellijk, maar door genoeg te proberen kom je er wel. Elk spel is gemaakt om een oplossing, een end game te hebben. Je mag dus verderspelen in de rotsvaste overtuiging dat er een manier is om naar het volgende level te geraken.

En zo zitten gamers op de werkvloer ook in elkaar. Waar vorige generaties misschien wat te defaïtistisch berusten in een status quo ('zo zit de wereld in elkaar, we passen ons wel aan'), zullen gamers niet opgeven vooraleer ze de wereld aan zichzelf hebben aangepast. Elk probleem heeft een oplossing, je hebt alleen nog niet de juiste toetsencombinatie gevonden.

Samenwerken op afstand
De modernere games maakten inventief gebruik van een netwerk. Eerst fysiek, in lanparties - in de jaren negentig. Daarna via het internet.

Games als Quake, Doom, Carmageddon; en daarna Asheron's Call, Everquest en World of Warcraft waren niet meer voor de asociale einzelgänger. Ze vereisten teamwork, duidelijke afspraken, goeie communicatie, taakverdelingen en leiderschap.

Gamers leerden al snel om on the fly in een groep te vallen, een rol op te nemen, en samen een bepaald doel ('capture the flag', iemand?) te bereiken.Opnieuw niét in een vooraf gescripte, voor altijd vastliggende hierarchie, maar wel in ad hoc samengaan van mensen. (Een beetje zoals in de filmindustrie, waar per project mensen samenwerken, om daarna weer elk hun eigen weg te gaan.)

Zo samenwerken via een netwerk en een scherm, vraagt efficiënte - maar andere - communicatie. Iedereen heeft wel zijn Leeroy Jenkins moment gekend; en daar uit geleerd.

Skills boven eigendom
In zo'n gamers society ben je niet veel met bestaande hierarchieën en bezittingen. De echte rocksterren zijn zij die iets kunnen, en dat bewezen hebben. Skills zijn belangrijk. Je ziet dit ook aan het succes van de how-to filmpjes op YouTube.

Gamers halen hun bragging rights uit complexe verwezenlijkingen; en worden daar dan ook door gedreven.

Nu, niet alles is positief aan gaming. Er zijn ook een aantal andere karakteristieken van gamers waar je rekening mee moet houden. Ze worden bijvoorbeeld gedreven door kleine overwinningen; dit betekent ook dat ze die kleine overwinningen, dat levellen, nodig hebben om gemotiveerd te blijven. Het is moeilijker voor hen om achter één groot, lange-termijn doel te gaan staan - vooral als dat vrij abstract is.Gamers zijn ook vrij solipsistisch. Alles bekijken ze voornamelijk vanuit hun eigen standpunt. En da's ook logisch: zo zijn ze opgevoed door de games. De speler is het centrum van het spel; hij is de held van het verhaal - die iedere keer de wereld redt.

Per saldo denk ik wel dat de dingen die je in videogames leert je een voorsprong geven.

Ben jij zelf een gamer? Herken je deze zaken?

tags:  , ,

Reacties

  • xyofeinstein

    xyofeinstein13 jaar geleden

    Wat je schrijft over proberen en zoeken, beschrijft Steven Johnson in zijn boek Everything bad is good for you als probing.

    Hij legt de link met het Flynn-effect, maar ziet ook gelijkaardige mogelijkheden buiten games (oa in series zoals 24, maar ook in soaps)

  • michlr

    michlr13 jaar geleden

    De inhoud van je post doet me ook denken aan deze TED talk van Jane McGonigal: Gaming can make a better world. (http://www.ted.com/talks/jane_mcgonigal_gaming_can_make_a_better_world.html)

  • xyofeinstein

    xyofeinstein13 jaar geleden

    Trouwens, zit ook dicht tegen dit rapport van deloitte:

    http://xyofeinstein.wordpress.com/2009/09/25/world-of-warcraft-anders-bekeken/

  • Mark Deraeve

    Mark Deraeve13 jaar geleden

    Je hebt daar wel een punt. Laat de bedrijfswereld nu ook nog sneller mee veranederen, dan staan we weer een stapje voor op de rest vd wereld.

    PS, ik denk dat veel games opbouwend kunnen zijn, maar ook een hoop tot niets leiden. Bv Geweldadige shooters (verstand op nul en knallen maar) of verslavende spellen. (Het nieuwe is er snel vanaf en je leert of onderzoekt niets meer.)

  • Dennis Moons

    Dennis Moons13 jaar geleden

    Dat volgen van scripts (genoteerd op een notitieblokje naast de computer) versus het uitproberen zie ik ook veel gebeuren.

    Ik had het nooit eerder aan het trial and error proces van gamen gelinkt.

    Heel interessant!