Wowlab is een Japans bedrijf dat zich bezig houdt met experimenteel interface design.

Ze creëerden deze videomuur, die de grenzen tussen water/regen en licht doet vervagen. Je kan door je bewegingen het geprojecteerde water beïnvloeden.

Indrukwekkende videoclip van Franse popgroep Naive New Beaters.

NAIVE NEW BEATERS "LIVE GOOD"
Uploaded by djtoncar

Zolang er maar een referentie aan Pong in zit, ben ik al tevreden.

"ToeJam"
The BPA (ft David Byrne & Dizzee Rascal)

(In het kader van: Gamers en Porno.)

Een idee dat al een tijdje in mijn hoofd spookt. En het heeft te maken met het Unchained Working verhaal van gisteren.

Zelf ben ik een hard voorstander van 'clean desk', en mobiliteit. Maar ook bij mij staat er op mijn bureau een fotokadertje met foto's van mijn gezinnetje.

Eén van dé opwerpingen die je altijd hoort tegen flexwerken is 'Maar wat met personalisatie? Wat met de fotokaders?'.

Moesten we nu eens op elk bureau een digitale fotokader zetten, waarbij je kan inloggen (automatisch verbonden met de inlog van je desktop, of via een bluetooth code als je laptop in de buurt komt, of… vul zelf maar in) en waarbij automatisch jouw foto's verschijnen (ingeladen van een persoonlijke map op de centrale server) ?

Waarom is dit nog niet gecommercialiseerd?

Gisterenavond was ik door Mewaf en Robin uitgenodigd voor een seminar over Unchained Working.

Een zeer interessante en inspirerende avond, rond het thema van 'anders werken', namelijk activity based. Een systematiek die ikzelf al lang toepas, en die ik zoveel als mogelijk (zonder forceren) wil in Netlash uitgewerkt zien.

Ik ontmoette heel veel vermeldenswaardige mensen. Maar twee anekdotes wil ik er toch uit trekken.

Aan tafel ging het gesprek over veranderingen, in werkomgevingen en in de hoofden van de mensen, en vooral in onze maatschappij: hoe de nieuwere generaties minder lineair denken en redeneren, maar meer parallel en in blokken en patronen.
Ik zat aan de tafel van de 'bloggers', dus de meesten knikten instemmend en zelfs met blinkende joepie-ogen.
Maar één van de disgenoten was ambtenaar in een provinciehuis (geen blogger ook, lijkt me), en iets sceptischer.
"Jullie zien parallel en weggaan van lineariteit als iets positiefs, maar het enige wat ik zie is chaos." (Ik parafraseer.)
En ik kon niet anders dan denken aan de derde wet van Clarke: een voldoende geavanceerde technologie is niet te onderscheiden van magie. Bij uitbreiding leek het me duidelijk dat voor iemand die géén patronen ziet, er alleen maar chaos is.

Een tweede ontmoeting die avond was met Carl Van Marcke, de grote baas van Van Marcke en dus ook van Mewaf. (Ine schreef hier ook al over.)
Het was hartverwarmend om iemand te horen spreken met zo'n passie voor zijn bedrijf, en tegelijkertijd met zo'n visie en wil om vooruit te kijken. Innovatie zit die man in zijn bloed, en hij laat dat doorstromen in gans zijn bedrijf.

Wat in het bijzonder resoneerde voor mij, was zijn visie op productontwikkeling binnen Mewaf. Hij noemde het 'user-led', geleid door de eindgebruiker. Ze bestuderen eerst hoé de gebruiker het kantoormeubilair gebruikt/wil gebruiken/zou moeten gebruiken, en vertrekken van daaruit om een concept uit te werken (zie het concept achter Unchained Working). Daarnaast zijn er een aantal technische vereisten en beperkingen (Mewaf werkt met geplooid metaal). De taak van de designer van het meubilair is de drie zaken in evenwicht brengen: vereisten van gebruikers, technische vereisten, en vormgeving.

Het komt eigenlijk merkwaardig sterk overeen met de manier waarop wij websites willen maken: het juiste evenwicht tussen usability (gebruikers), technische perfectie en vereisten (SEO, herbruikbaarheid, toegankelijkheid), en design. Géén van de drie heeft voorrang op de andere - maar géén van de drie mag minderwaardig zijn.

In een wereld van visueel geweld, waar 'experience' alle andere besoignes in de hoek drukt, doet het deugd om te zien dat er nog anderen met diezelfde gedachtengang (user centered design) bezig zijn.

Carl Van Marcke was hoe dan ook een charismatisch persoon. Op zijn zeventigste zit hij nog vol energie en wil om te veranderen. Zijn woorden: "We geloven in user-led design, maar spreken op dit moment vooral met facility managers en architecten. We willen in contact komen met die eindgebruikers, en geloven dat dit kan door middel van blogs en fora." Ze staan klaar om vol goesting in de 2.0 wereld te springen.

Bewonderenswaardig.

's Middags wordt er hier op kantoor vaak op de Wii gespeeld.

Mario Kart lijkt momenteel de favoriet te zijn.

Studies tonen aan dat vrouwen tot 90% van hun inkomen herinvesteren in hun familie, terwijl mannen slechts 40%-50%.

The Girl Effect. Investeer in een meisje, en zie de wereld verbeteren.
(Je kan dat quasi onmiddellijk voor een klein bedrag doen: ga naar www.kiva.org, en leen geld aan vrouwelijke ondernemers.)

Bekijk het filmpje hieronder, en lees meer op de website van The Girl Effect.

Ben je een gepassioneerde webbouwer? Bekijk dan zeker eens deze vacature webdeveloper bij Netlash…

Toen we iets meer dan twee jaar geleden met het Netlash kantoor verhuisden naar hartje Gent, waren we met ons tweeën.

Ondertussen is het weblandschap in Vlaanderen serieus aan het boomen, en groeien we met Netlash mee.

Dit brengt uiteraard zijn, hmm, eigen uitdagingen met zich mee.

Van in het begin stond het voor mij vast dat ik iets wilde opbouwen dat groter was dan mezelf. Het was me al heel snel duidelijk dat, om aan sommige interessante projecten te kunnen werken, een zekere grootte vereist was. Projecten waar je als éénmanszaak niet aan kan geraken.

(Ach, ik herinner me nog onze begindagen. Wanhopig proberend om 'professioneel' en 'groot' en 'stabiel' over te komen. Eén van de klassiekers: in het begin hadden we niet zo veel facturen. Ik dacht dat het niet professioneel zou overkomen als we factuurnummer 1 of 2 zouden hebben. Vandaar verzon ik een systeem om onze factuurnummering 'groter' te doen overkomen. Ik weet het, aandoenlijk. En ik moet nu af en toe weer glimlachen, als ik dezelfde truukjes zie opduiken bij free-lancende onderaannemers.)

Bovendien ben ik er van overtuigd dat je verschillende competenties nodig hebt binnen een goed webteam.

Groei is dus voor mij op zich geen doel, wel de ambitie om een goed uitgebalanceerd team uit te bouwen en daarmee de juiste projecten aan te kunnen. Voor mezelf heb ik dus een aantal doelstellingen opgesteld, en die als goede leerling zelfs SMART gemaakt.

Op dit moment zijn we zeer goed op weg om die doelstellingen te halen.

Maar doelstellingen zijn, net als een horizon, altijd veranderlijk - ze blijven voor je uit in de verte verdwijnen. In mijn naïviteit dacht ik 'als we dit bereiken, zal alles goed zijn en kunnen we stopen'. Blijkt dat dus niet te zijn. Ik verander, mijn omgeving verandert, mijn collega's veranderen, de markt verandert…

Ik ben er van overtuigd dat we op dit moment bijna aan dat uitgebalanceerde, voldoende groot team zitten.

Mijn nieuwe doelstellingen definiëer ik dus niet meer in omzetgroei of personeelsgroei.

Dit zijn ze:
- kwaliteitsvolle websites en digitale interfaces maken
- duurzaam rendabel zijn
- plezier hebben in onze job (voor iedereen in Netlash)

De uitdaging zal zijn deze drie doelstellingen de komende jaren in evenwicht te houden (want soms zijn ze tegengesteld aan elkaar).

Wat denken jullie - hoe lang zullen deze doelstellingen meegaan?

Hmm. Ik heb het al op verschillende manier en bij verschillende gelegenheden gezegd: ik hou van cafeïne.

Maar als ik daaraan denk, dan denk ik aan een vers gebrouwen kopje espresso, of aan een frisse Nalu.

Je kan op de Japanners vertrouwen om dit een stukje verder te interpreteren.

Daar kan je in Tenteki10 langs gaan om een intraveneuze shot te krijgen, met cafeïne en/of vitamines.

Meer lezen op Japan Today, of, als je Japans kan, op de site van Tenteki10 zelf.