De dood van merken
Merken zijn een uitvinding van de twintigste eeuw, de eeuw van de massa.
Vooraleer massaproductie in voege was, kochten we onze spullen bij een lokale handelaar of ambachtsman. We wisten door wie ze gemaakt waren, of door wie ze (persoonlijk) gewaarborgd werden.
We hadden vertrouwen in de persoon van wie we kochten.
Dat vertrouwen werd versterkt door onze lokale community: we kenden alle andere mensen die spullen kochten bij die lokale handelaar ook persoonlijk. Als die handelaar niet te vertrouwen was, dan wisten we dat onmiddellijk.
In de twintigste eeuw verdween die link. We kochten spullen bij warenhuizen, spullen die gemaakt werden door anonieme bedrijven in productie-eenheden aan de andere kant van de wereld. We kenden lang niet meer alle andere klanten.
Het directe vertrouwen in en de persoonlijke verantwoordelijkheid van de lokale handelaar/ambachtsman waren verdwenen.
En toch - we hebben dat vertrouwen nodig. (Handel is *altijd* een kwestie van vertrouwen.)
Enter: merken.
Een merk is een artificiële constructie om dat vertrouwen, nodig om iets te kopen, terug te introduceren.
We vertrouwden niet langer de lokale handelaar, maar het alombekende merk.
Kort door de bocht: als een merk de middelen heeft om dure televisiereclame te kopen, dure kranten- en tijdschriftenadvertenties te kopen, dure affichecampagnes te kopen - dan zal het hoogstwaarschijnlijk wel veel financiële middelen hebben. Veel financiële middelen = veel verkoop. Dus zullen er al heel veel andere mensen zijn die producten van dat merk gekocht hebben.
In die zin is een merk een peer validation by proxy: merken kunnen alleen grote merken zijn, als veel andere mensen zoals mij hun product kopen. Aangezien ik niet in onmiddellijk contact kan komen met alle andere consumenten om hun mening te vragen, moet ik vertrouwen op die omweg van het merk.
En dan komt de eenentwintigste eeuw, met zijn snel verspreidende internet.
Consumenten kunnen rechtstreeks met elkaar in contact komen.
Als je wil weten wat de ervaringen van andere mensen met een bepaald product of merk zijn, heb je maar je computer op te starten, op het net te gaan en van forum naar review-site te surfen.
Tegelijkertijd hebben we ondertussen ook geleerd dat merken soms liegen… We hebben ontdekt dat de beloftes die door merken gemaakt worden, en die de basis zijn van ons vertrouwen (Wast witter! Trekt vrouwen aan! Rijdt economisch!), vaak niet meer zijn dan dat - beloftes.
We geloven merken niet meer, en hebben andere manieren om onze mening over producten te vormen.
Merken worden langzaamaan overbodig als validator van vertrouwen.
(Volgens mij één van de fundamentele veranderingen die momenteel aan de gang zijn. #storm)
