Sorry.

Als je géén level 80 in WoW hebt; als je niet minimum 1000 tweets hebt; als je minder dan 50 vrienden hebt op Facebook; als je nog nooit een uur bezig geweest bent om de perfecte profielfoto uit je gsm te halen; als je je CV nog steeds op papier maakt in plaats van in LinkedIn bij te houden; als je nog nooit voor je plezier een filmpje gemaakt hebt en op YouTube gegooid hebt; als je TV-series op DVD uitwisselt in plaats van op harde schijf.

Dan heb je niet het recht om 'strategie' in je jobomschrijving te zetten.

Een promotiefilmpje voor de Turkse versie van de New York Times.

Prachtig uitgewerkt.

Voor de typo-liefhebbers: welke lettertypes herkennen jullie?

Vanmiddag een interessante discussie gehad over werken in een veranderende maatschappij, en met veranderende generaties.

Ik ben er van overtuigd dat de komende jaren de 'war for talent' onhoudbaar groot zal worden.

Alleen bedrijven die 'user-centric' denken zullen floreren. En trek dat 'user-centric', het centraal plaatsen van de mens, maar door op alle vlakken:- in het product of de dienst- in de maatschappelijke verantwoordelijkheid van het bedrijf- in de interne opbouw van het bedrijf.

De mensen, de medewerkers, zullen centraal moeten staan, niet de processen.

Tegelijkertijd zullen we massaal moeten investeren in onderwijs en opleiding. Zoals vanmiddag de trendgod @palmaerts het zo treffend zei: "Het onderwijs dient o.a. om onze jongeren voor te bereiden op de bedrijfswereld. Een bedrijfswereld waar ze verondersteld worden tegelijkertijd te werken, standby te zijn op hun gsm, en pijlsnel te antwoorden op inkomende e-mails. En wat doen we? Van zodra ze de klaslokalen binnenkomen, snijden we hun internetverbinding af en verbieden we hen om hun gsm aan te zetten."

Hieronder een infografiek-filmpje over de veranderingen in 'werk':

Ine stelde op Twitter de vraag wat nu het nut van location based services als Foursquare of Gowalla is.

Haar belangrijkste argument/vraag: het feit dat iemand ergens komt is toch niet zo nuttig, zonder een appreciatie of rating?

Dat klopt, maar dat klopt ook niet.

Je kan uitgaan van expliciete data: gegevens die mensen zeer bewust en gericht gaan ingeven. Besprekingen, reviews, ratings, sterretjes…

Meer en meer ben ik er echter van overtuigd dat zo'n expliciete data niet de exacte data is. Mensen weten dat ze bekeken worden, en dat hun besprekingen en tips evenzeer reflecteren op henzelf als op hetgeen ze bespreken.Daardoor zullen besprekingen altijd 'gekleurd' zijn.

Bovendien vraagt expliciete data moeite. Niet iedereen is geneigd om een uitgebreide bespreking te maken - dat vraagt werk, tijd, het formuleren van een mening en het neertikken ervan. Hoe kort die bespreking ook is, 140 karakters of meer.

Impliciete data is makkelijker.

Zie het als het verschil tussen "ik maak een lijstje van mijn favoriete muziek en bespreek die o mijn blog" (expliciete data) en de lijst die automatisch opgebouwd wordt via de scrobbler van Last.fm (impliciete data).

Zo'n impliciete data wordt met veel minder nadenken opgebouwd, en vraagt minder uitdrukkelijke actie. (Of toch minder tijdrovende actie.) Door die kleine interactie kan je een groter deel van de doelgroep laten deelnemen (zie ook de online piramide die je niet kan verslaan).

Je krijgt dus meer data, die voor een stuk ook betrouwbaarder is. En die je ook context geeft.

Neem als voorbeeld een restaurant.

Expliciete data: iemand schrijft hiervan een bespreking, of geeft een tip ("dit is een goed restaurant!").Impliciete data: iemand van je vrienden (vriend in de Facebook-betekenis) die vooral bezig is met lekker eten, bezoekt zeer regelmatig hetzelfde restaurant.

Welk van de twee geeft je de beste info?

Daar zit volgens mij het (toekomstige) nut van Gowalla. Alleen zien we het nu nog niet - omdat we gewoon zijn in een wereld te leven waar alleen expliciete data beschikbaar was (de besprekingen in de Michelingids of in de Weekend Knack).

Impliciete data is waar we naar toe gaan met het 'internet of things'.

Of zoals ik het een tijdje geleden beschreef: "Je denkt dat je nu een information overload hebt? Wacht tot alle dingen rondom jou ook status-updates beginnen doorsturen!"

Een tijdje geleden kreeg ik op naam van Netlash een brief.

Daarin werd uitgelegd dat "Het gebruik van fonogrammen (muziekopnames) voor podcasting uitsluitend is toegestaan na de uitdrukkelijke toestemming van de producenten of hun rechthebbenden. Via SIMIM kunt u deze toestemming nu op een vlotte manier verkrijgen.".

Hoewel we voor een aantal klanten de technische kant verzorg(d)en bij hun podcasts, is Netlash noch ikzelf zelf op geen enkele manier bezig met podcasts. (Wie me trouwens een beetje kent en volgt, weet hoe belachelijk die gedachte is.)

De brief vroeg me om te antwoorden, zodat ze me een contract ter ondertekening konden opsturen.

Er zijn voorbeelden genoeg van creatieve ondernemers wiens enige business het is om facturen uit te sturen, in de hoop dat naieve mensen deze zouden betalen - dus ik negeerde deze brief.

Kort daarna kreeg ik een "2e herinnering".

Een uittreksel:

"Wij hebben vastgesteld dat u fonogrammen via het internet ter beschikking stelt aan het publiek met behulp van de podcasting-techniek. Ondanks een eerdere herinnering hebben wij tot nu geen reactie van u ontvangen op onze vraag om de nodige inlichtingen te verstrekken, teneinde u zo de noodzakelijke licentie te kunnen verstrekken.

Indien u nalaat deze inlichtingen door te geven, verzoeken wij u om met onmiddellijke ingang de niet wettelijke aanbieding van deze fonogrammen via het internet te stoppen. Doet u dit niet dan kunt u vervolgd worden voor piraterij."

Ik heb hier een aantal problemen mee.

Eerst en vooral wordt nergens vermeld over welke podcasts dit zou gaan. Ik word beschuldigd van een zeer algemene, breed geschetste misdaad, zonder enig detail.Als webbedrijf komen we met verschillende technieken en klanten in aanraking. Als dit over één van mijn klanten zou gaan, had ik niet eens voldoende informatie om dit door te tikken.

(Zijnoot: ik moest eerst die zin een paar keer herlezen om te snappen waar het over gaat. 'Gebruik van fonogrammen die via het internet worden aangeboden aan het publiek door de podcasting-techniek.')

Daarnaast is er niet echt veel diepgravend onderzoek uitgevoerd. Misschien duikt ergens in Google wel de Netlash naam op bij een zoekopdracht naar 'podcast'. Maar opnieuw - wie de Netlash website kent, weet dat die site bij heel veel zoektermen opduikt.Schuldig door associatie? Spray-and-pray techniek?

Ten derde gaat deze manier van werken er per definitie van uit dat ik - mocht ik podcasten - illegaal aan het werk ben ("wij verzoeken u om met onmiddellijke ingang de niet wettelijke aanbieding van deze fonogrammen via het internet te stoppen").Stel dat ik een podcast zou aanbieden met daarop enkel mijn stem (of bij uitbreiding, met enkel podsafe music), toch word ik door deze organisatie uitgemaakt voor piraat.Ligt de bewijslast dat ik geen piraat ben bij mij? Ik dacht toch dat we in België onschuldig zijn tot het tegendeel bewezen is?

Maar vooral - en dit stoort me het meest - is hier een asymmetrie aan het werk die fundamenteel fout is, en die ook in andere gelijkaardige organisaties zit.

De bedoeling van zo'n organisatie is, als ik me niet vergis, om rechten te innen bij diegenen die uitzenden, en om die inningen te herverdelen aan diegenen wiens werk wordt uitgezonden.

Stel nu dat ik een podcast aangemaakt had, *met mijn eigen werk*. Dan zou ik in principe recht hebben op de vergoeding die deze organisatie int bij anderen die deze podcast aanbieden.

Hoewel deze organisatie er geen moeite mee heeft mij te vinden om taksen te innen op mijn fictieve podcast, heb ik nog steeds niets van hen gehoord om de vergoeding te krijgen op deze fictieve podcast.

Heeft iemand ooit al geld ontvangen van SIMIM?

Twee van mijn passies verenigd: smartphones en infografieken.

Billshrink maakte een infografiek met een duidelijke vergelijking tussen de Nexus One, de iPhone, de Droid en de Palm Pre.

Vanmiddag was er een Twunch in Gent.

We hadden afgesproken in het vegetarische restaurant Greenway op de Nederkouter.

Omdat er na mijn oproep op Twitter een twintigtal mensen gereageerd hadden, stuurde ik een waarschuwingsberichtje naar de uitbater.

Hij had het al gezien op Twitter, een grote tafel voor ons gereserveerd.

Meer nog, hij verwelkomde de Twunchers expliciet op zijn venster:

Ik was aangenaam verrast. Wie zei daar dat lokale handelaars en horeca-uitbaters niet overweg kunnen met de nieuwe media?

Koffie is één van mijn passies.

(Binnenkort, als alles goed gaat, ga ik zelfs naar mijn eerste coffee cupping.)

De mannen van Dpt4D zijn op zoek naar de ultieme espresso. En hun eerste stop is in de koffiebar Intelligentsia, Venice, California:

(Voor diegenen die willen solliciteren voor de vacature office manager, kijk maar goed.)

Als je websites "mooi" kan maken, is dat meegenomen.

Maar websites moeten m.i. vooral effectief zijn. "Mooi" is zowel cultureel als persoonlijk bepaald. "Beauty is in the eye of the beholder."

Echte schoonheid is "ease of use".

Een bon mot dat ik ten kantore af en toe gebruik: "Soms moeten we een website lelijker maken om hem beter te maken…"

Lees meer: http://connect.humanfactors.com/profiles/blogs/user-experience-meets-beauty

Ik zie momenteel een voorbeeld hiervan live 'gebeuren'; een site die ge-redesigned is. Het nieuwe design is absoluut mooier, het spreekt ook mijn persoonlijke gevoel voor esthetiek aan. Maar naar mijn gevoel is die site nu moeilijker bruikbaar. Niet alleen zijn er functioneel een aantal wijzigingen, daarbovenop is het design zo aanwezig dat het de inhoud overstemt (zie ook nuldesign).

Bovenstaande is niet meer dan mijn mening.

Vandaar dat ik oprecht benieuwd ben naar de cijfers voor en na (of toch minstens de procentuele wijzigingen). Zorgt het nieuwe design voor een verhoogd gebruik? Of is dat niet zo, en houdt mijn theorie steek?

Ik ben nieuwsgierig.

Shift Happens - zie ook hier, hier en hier.

Aflevering vier in de reeks: