- Netlash, met Bart.
- Mijn website gaat niet meer.
- [checkt even hosting, geen serverproblemen te zien] Wat gaat er juist niet?
- Alle tekst staat enorm groot! Niet zoals het in het begin was. Hebben jullie iets veranderd?
- Nee, bij mijn weten niet. Ik vermoed dat je per ongeluk de lettergrootte van je browser veranderd hebt. Kan je die lettergrootte eens nagaan?
- …
- Meestal zit de lettergrootte in je browser onder 'Beeld' - 'Tekengrootte'.
- …
- Met welke browser werk je?
- …
- Ok. Weet je wat ik bedoel met 'browser'?
- Nee, eigenlijk niet.
- [Diepe zucht.] Ok, je werkt dus met Internet Explorer.

How would a business change if…

Marketing had to spend two weeks in tech support.
Engineers had to spend two weeks doing customer training.
Managers had to spend two weeks doing testing.
Executives had to spend two weeks doing customer service.
Documentation writers had to spend two weeks teaching classes using only the manuals they'd created.
Accounting had to go on a 10-cities-in-14-days business trip and fill out their expense reports accurately, on time, and without a single missing receipt.
Sales people had to spend two weeks in a programming course.
Existing customers had to approve your marketing and advertising.
Clients attended your staff meetings.What if tech support and customer service reps were treated like the top sales people? What if they were sent on all-expense-paid trips based on how many customer complaints they fixed?

Op Creating Passionate Users.

De grootste fout die je m.i. kan maken - als het over nieuwe media gaat - is denken in termen van 'morgen heeft iedereen zijn eigen televisiezender'.

De revolutie is géén revolutie, maar een evolutie. En speelt zich niet af op de mainstream mediakanalen, of in de mainstream mediaformaten. De revolutie zal niet geteleviseerd worden, maar ge-gsm-d.

Morgen zal niet iedereen zijn eigen tvzender hebben, net zomin als vandaag iedereen zijn eigen krant heeft.

Iedereen heeft vandaag zijn eigen blog, niet zijn eigen krant.

Ander kanaal, ander formaat.

Mijn grootste sterkte: ik ben dom. Ik ben het daarom aan mezelf verplicht om de wereld rondom mij te vereenvoudigen, simpel uit te leggen, en makkelijker te maken.

Daarom misschien dat ik een gevoel van herkenning heb als ik dit van een filosoof lees: "filosofisch vorswerk bestaat hoofdzakelijk uit lezen en schrijven" (link is .pdf).

Mooi.

Lees ook Barts weblog Aycaramba.

Ik ben blij te zien dat ik niet de enige ben met het sex en porno probleem:

http://rcs.salon.com/rcsPublic/referers?site=0001236

Molly stelt ons een moeilijke vraag.

Stel je voor dat je op dit moment vijf dingen kan doen. Je kan ze niet alle vijf tegelijk doen, dus je moet ze in volgorde van je persoonlijke prioriteiten zetten.

• Werken met je blinkende nieuwe computer
• Schoenen kopen
• Naar Star Trek kijken
  
• Vrijen met iemand die je bewondert en begeert
• Bijpraten met een oude, geliefde vriend of familielid

Welke volgorde kiezen jullie?

Rands in repose, met meer briljante verwoordingen en ideeën per vierkante centimeter dan om het even welk ander blog.

That's what a great tool does: it inspires you to build.

I live my life in my inbox and my inbox is an insatiable growing beast.

Echt waar, Frans is leuk.

En anders studeer je maar een beetje NLP (of Business NLP).

Ach ach.

Sommige mensen kopen alles. Op dit moment is mijn top verkopende ringtone dit:

Een lief klein konijntje dus. Waar is mijn jachtgeweer?

Ey maat. Ik zat dus in den oorlog é. En daar kwamen plots twintig Duitsers op mij af gesprongen. De eerste negentien kon ik nog KO slaan, maar diene twintigsten é. Da was lijk nen boom van nen gast, en hij had een mes. Wa zeg ik? Een mes? Hij had een hakbijl zo groot als een tuinhuis.
En schuimbekken dat die deed - al grollend probeerde hij mij om te hakken. Maar ik gaf nie af hé. Ik dook links, ik dook rechts, ik dook tussen zijn benen door.
Rap gelijk ik ben stond ik achter hem, en ik gaf hem ne schup tegen zijn achterste. Hij viel met al zijn hondertwintig kilo voorover, recht in zijn eigen mes.
Ik buk mij om zijn ijzeren naamplaatje van zijne nek te trekken - ah ja, ik verzamel dat hé, om als trofeeën in mijn kamp te hangen.
Blijf ik daar toch wel met mijn hand aan zijn tiret haken zeker? Bloeien, bloeien!
Mijn mama heeft dan een plakkertje derop gelegd. Zo'n geeltje met een kangoeroe op.
Hier, kijk maar ne keer.