Er komt een heel stuk oppervlakte bij in de kantoorruimte van N-Cube.
De werken zijn ondertussen aan het opschieten:
Reality hits you hard, bro.
Tien jaar geleden werkte ik full-time bij een Grote Belgische Bank. Ik was op dat moment op regionaal niveau verantwoordelijk voor alles wat met e-banking te maken had. Het grootste deel van mijn tijd was ik bezig met het aansturen van de mensen in het kantorennet (de grote beweging van particulieren naar online bankieren moest nog komen).
Maar af en toe moest ik zelf ook in de bres springen om een installatie te verzorgen bij een groter bedrijf. Dit ging dan vooral over het Isabel-pakket.
Vandaag 10 jaar geleden was ik ook zo bij een bedrijf in het Eekloose. Dat was een vrij vooruitstrevend bedrijf: er was overvloedig internet aanwezig, en de zaakvoerders gebruikten dit ook met veel plezier.
Tijdens de installatie toonden ze me iets - er was van alles aan de hand in New York. We probeerden allemaal de website van CNN te bereiken, en dat lukte slechts sporadisch. De beelden die we echter wel zagen, blijven voor mij iconisch.
Een mens denkt aan de lopende wereldgeschiedenis terug in scharniermomenten. Het vorige moment was de val van de Berlijnse Muur, in 1989. Dat eindigde een decade van crisis - het is één van de weinige jaaroverzichten op het einde van dat jaar dat een algemeen positieve en hoopvolle teneur had.
Op dezelfde manier is voor mij 9/11 het einde van de plezante jaren negentig, waarin de bomen tot in de lucht groeiden. Vanaf dan ging het in de wereld weer 10 jaar bergaf - oorlogen, crisissen, politieke onmacht.
In schril contrast tot mijn eigen leven. Dat moment sloot voor mij in mijn hoofd de bank-periode af: ik besloot mijn lot in eigen handen te nemen. (Het vroeg nog een vijftal jaren werken voor ik dat kon realiseren.)
Maar ondertussen, in de laatste tien jaar: een job waarin ik mijn waarden en passie kan volgen, een paar bloeiende bedrijven, een schitterende vrouw en nog mooiere geschenken van kinderen...
Ik ben altijd een beetje tegendraads geweest, en zal dat altijd blijven.
Dingen die door mijn smartphone overbodig zijn gemaakt:
Dingen die door mijn smartphone waarschijnlijk binnenkort overbodig zullen gemaakt worden:
Hoe zit het bij jullie?
Ik werd uitgenodigd om een paar weken geleden mee te gaan zeilen in de Captains of Industry Sailing Cup. Een zeilrace voor zakenmensen - maar niet echt een race, voor de meesten was het de eerste keer dat ze kennis maakten met zeilen.
Elk team (er waren er 24) kreeg een boot en een schipper toegewezen. Wij mochten aan boord gaan van de Renate, een 34-jarige boot van mahoniehout. De schipper heette Uwe.
Uwe maakte ons in de voormiddag wegwijs in het zeilwereldje: een aantal termen, hoe een race in elkaar zit, wat er allemaal aan boord moet gebeuren.
Vrij relaxed voerden we ook een aantal maneuvers uit, kwestie van al een beetje te kunnen oefenen.
In de namiddag was dan de echte race. Het bleef een ontspanningstrip, maar als je een aantal bedrijfsleiders samen in ene race zet, dan wordt er toch wel voor de overwinning gegaan...
Er bleef echter ook tijd over om verder kennis te maken met onze schipper. Uwe bleek een Duitse zaakvoerder te zijn van een succesvol bouwbedrijf. Zeilen was zijn grote hobby; hij had 4 zeilschepen in de haven van Nieuwpoort liggen. Hij vertelde dat hij regelmatig naar Nieuwpoort kwam om te zeilen, en dan op zijn boot bleef slapen.
De ganse ploeg amuseerde zich kostelijk. In het begin van de namiddag regende het een beetje, maar daarna kwam de zon er door. Rond 18.00 sloten we de race af, zeilden binnen en eindigden we met een glaasje cava.
We gingen verder naar de afsluitende receptie en diner. Uwe was daar niet bij; we merkten dat wel op, maar stelden ons daar geen vragen over - misschien was hij moe, en lag hij te slapen op zijn boot?
Ik ging naar huis met een tevreden gevoel. Ik had niet verwacht dat ik zou genieten van zo'n fysiek arbeid.
Tot een paar dagen later...
We kregen het nieuws dat de schipper vermist was. Na 4 dagen hebben duikers hem opgevist van onder zijn boot. Bij het nakijken van de beelden op de veiligheidscamera's van de haven, bleek dat hij 's avonds een hartaderbreuk gekregen had, door zijn benen gezakt was en in het water gevallen.
Zoiets zet uiteraard heel wat dingen in perspectief. Zakelijk succes, hobby's, races... alles is relatief als je plots door de bliksem van het noodlot getroffen wordt.
Recente reacties