Ik haat startups
Ik haat startups.
Begrijp me niet verkeerd.
Ik hou van startups. Heck, ik ben zelf een startup geweest, heb deelgenomen aan verschillende startups, heb geïnvesteerd in verschillende startups, en probeer wekelijks één à twee uur vrij te houden om startups waar mogelijk te helpen en te adviseren. (Contacteer me gerust.)
Ik hou van startups. Ondernemingen zijn de motor van de welvaart in onze maatschappij. (Pas op: ze zijn de motor. Om vooruit te geraken heb je ook wielen, carosserie, een weg en nog veel meer nodig - een motor zonder de rest is een dood stuk metaal.) Om ondernemingen te creëren heb je veel startende ondernemingen en startups nodig; wetende dat van die starters niet iedereen doorgroeit naar een volwassen onderneming die netto waardecreatie voor de maatschappij oplevert. Ik hou van startups zoals ik van radijszaad hou: ik eet doodgraag radijzen, maar om die te kunnen eten moeten er eerst voldoende gezaaid worden.
Ik hou van startups. In de huidige snel veranderende wereld zijn het de startups en de creatieve destructie die ze meebrengen die onze maatschappij met kwantumsprongen vooruit helpen met nieuwe ideeën, businessmodellen, producten of transactievormen. Het hele concept van de sharing economy bijvoorbeeld (Uber, Airbnb...) is misschien niet het uiteindelijke ideale model, maar volgens mij wel een hele stap vooruit op maatschappelijk vlak - en kon enkel uit startups ontstaan.
Je kan uren discussiëren over wat een startup eigenlijk is, maar voor mij komt deze definitie nog het dichtste bij: een startup is een tijdelijke organisatie, op zoek naar product-market fit en een schaalbaar en herhaalbaar business model.
Het sleutelwoord hierin is 'tijdelijk'. Wat die startup ook wil zijn, zijn fundamentele doelstelling is: zo snel mogelijk stoppen met startup zijn.
En dat is wat ik momenteel haat aan het hele klimaat rond startups. Ik zie te veel mensen die verliefd zijn op de startup status zelf - en dus niet echt de doelstelling hebben om geen startup meer te zijn.
Ik begrijp die aantrekkingskracht wel, ik voel die ook. Een startup, da's een beetje zoals 19 jaar zijn: alles is nog mogelijk. Je kan professor worden, of brandweerman, of topvoetballer, of ondernemer. Een heel scala aan mogelijkheden ligt klaar voor het grijpen; en zolang je niets echt grijpt blijven al die mogelijkheden open. Zo ook bij startups. Zolang je nog op zoek bent naar die juiste product-market fit, is alles mogelijk: dit kan een succes worden, of een jammerlijk failliet; je kan de volgende Zuckerberg worden of de volgende Van Rossem; het kan een schaalbaar productbedrijf worden of een lifestyle dienstenbedrijf; het kan een lokale rendabele KMO worden of een internationaal groeibedrijf zonder winst. Alles is mogelijk, zolang je niets kiest - de startup is een beetje de Schrödingers kat van de ondernemingen. Van zodra die product-market fit duidelijk wordt, van zodra je dus stopt met een startup te zijn, solidifiëert het business model zich en verengen de mogelijkheden tot er slechts één overblijft.
Niet kiezen, en startup blijven, heeft dus een bepaalde aantrekkingskracht. Maar dat kan niet de bedoeling zijn. Ik heb genoten van mijn studententijd; maar ik mag het niet gedroomd hebben om de rest van mijn leven student te blijven. Een eeuwige student van 42 is een beetje zielig.
Er zijn veel goede eigenschappen van startups die we kunnen en moeten meenemen naar 'volwassen' ondernemingen: de lean aanpak, de bereidheid tot risico, de ongelimiteerde creativiteit in het genereren van nieuwe ideeën.
Maar kunnen we alsjeblieft afspreken dat een startup geen doelstelling op zich is, maar een fase in het groeiproces naar een écht bedrijf? Dan kan ik stoppen met het haten van startups.
Recente reacties